نشانگان یا سَندرم در پزشکی و روانشناسی آمیزه‌ای از علائم و نشانه‌ها هستند، که حاکی از اختلالی خاص می‌باشند. سندرم به معنی مجموعه‌ای از خصوصیات قابل تشخیص بالینی است. شامل نشانه‌های بیماری (که توسط بیمار گزارش می‌شود)، علائم پزشکی (که توسط پزشک دریافت می‌شود) و پدیده‌ها و خصوصیاتی که معمولاً با هم اتفاق می‌افتند. بنابراین وجود یکی از این مشخصه‌ها به پزشک در مورد وجود بقیه ویژگیها هشدار می‌دهد. در سالهای اخیر از این واژه خارج از پزشکی در ارتباط دادن میان چند پدیده مربوط به هم استفاده شده‌است. درگذشته معمولاً وقتی چند نشانه و علامت همراه یکدیگر در بیماری دیده می‌شد و پزشکی که متوجه همراهی آنها شده، نمی‌توانست علت خاصی برای بروز آن علائم بیابد به مجموعه‌ی آن علائم سندرم اتلاق می‌کرد.
اولین بار ابن‌سینا در کتاب قانون در طب به وجود مجموعه‌ی نشانه و علامت ویژه در برخی بیماریها اشاره کرده است.
اما سندرمها به دنیای پزشکی خلاصه نمی‌شوند. سندرم در دنیای کاروکسب استعاره‌ای است که از دانش پزشکی برگرفته شده تا بتوان به ارزیابی دقیق سازمان و کاروکسب پرداخت.
می‌دانیم که استعاره‌ها نقش بی‌بدیلی در دنیای کار وکسب ایفا می‌کنند. استاد مدرسه‌ی کاروکسب هاروارد، جرالد زالتمن، از جمله بزرگانی است که با معرفی ابزارها، واژگان و عبارتهای کم‌نظیری چون بازاریابی استعاره‌ای و زیمت که ریشه در مفاهیم استعاری دارند، عمیقترین تصورات ما را نسبت به محصول و یا برند مورد علاقه‌مان آشکار می‌کند. اگر کل بازار صنعت تحقیقات بازار را به عنوان یک کتاب در نظر بگیریم، زیمت(ZMET)  فصل ۳ این کتاب را ‌آغاز می‌کند. فصل اول در دهه‌ی ۱۹۳۰ هنگامی که روزنامه‌ها و مجلات، نظرسنجیها را به مطالب خود اضافه کردند، آغاز شد. اما بازاریابان کشف کردند که اعداد دارای محدودیت هستند. فصل دوم آغاز می‌شود: تحقیقات کیفی- تأثیر تحقیقات کیفی. اما با افزایش محصولات در قفسه‌ی فروشگاهها، و با وجود اینترنت و ابزارهای جدید دسترسی به مشتریان، حتی خلاقترین روشهای تحقیقات کیفی، شرکتها را راضی نمی‌کرد. زالتمن ادعا می‌کند که می‌داند چرا: محققان بازاریابی از مغز انسان چیزی نمی‌دانند، و با زبانی نادرست و غیراستعاری سخن می‌گویند. دانشمندان اغلب ذهن انسان را به کوه یخ تشبیه می‌کنند که تنها بخش کوچکی از آن قابل مشاهده است. به اعتقاد جرالد زالتمن، استاد دانشگاه هاروارد و مبدع روش (zmet) زیمت، ۹۵ درصد ادراک انسان در ناخودآگاه اتفاق می‌افتد و بسیاری از تفکرات آنها در قالب استعاره‌‌ها ظاهر می‌شود.
استعاره‌ها به‌راستی سحر و جادوی نوشتن هستند. به نویسنده اجازه می‌دهند تا یک رابطه‌ی خیال‌انگیز بین دو پدیده‌ای که شاید هیچ ربطی هم به‌هم نداشته باشند، ایجاد کنند. مزیت استعاره‌ها این است که گاهی می‌توانیم ایده‌هایی را بیان کنیم که هیچ راهی برای مطرح کردنش وجود ندارد یا واژه کم می‌آوریم وقتی می‌خواهیم چیزی را توضیح بدهیم:
•    سازمان ما سرسخت است.
•    سازمان ما مثل جیوه است.
دو جمله‌ی کوتاه که می‌توان معنای زیادی از آن برگرفت و مدتها به آنها فکر کرد.